Hainbeste kostatzen da, hainbestetan, hitz egokiak aurkitzea izan ere. Hainbeste, horren beharrezko zaizkigun eleak topatzea. Zehatzak izan nahi dugu, argiak, horrela besteek hobeto ulertuko gaituzten esperantzaz.
Eta frustrantea da, hitz hobe baten faltan. Frustrantea zinez, bihotzak hain garden dakusana adierazteko ezintasuna. Bazioen Beckerrek, behinola, inspirazioa zela gure eskuaz jabetu eta mundu berriak sortzen zituena. Malenkoniatsuak zenbaitetan, politagoak maiz. Disdiratsuak, disdiratsuak beti.
Ulertzen dute ordea, ulertu beharrekoek, gertu ditugunek. Elkarren ondoan dauden bihotzen arteko elkarrizketan hitzek zentzua galtzen baitute, eta estali begiak bi arima besarkatzean.
Saiatu naiz, ni neu ere, zerbait ederra idazten. Hunkitzeraino sakona, eskatzearren. Baina kale egin dit barrua boligrafoarekin lotzeko saiakerak, antza. Esperantzarik ez dut galdu, haatik; berba antzuen azpian begiratu, eta oihuka diotsudana jasoko duzunaren itxaropena.
Zuretzat beraz, onena ez den testu hau, barren-barrendik aterea baitago... Oraingoan esatekoa iruten ari dena idazle soila den arren.
Eskuminak Txas, inspirazioaren partetik.
