Badira esan litezkeen gauzak; esaten ditugunak, esan genituenak. Badira, esango genituzkeen gauzak ere. Baina, batez ere, bada esan ezin ditugun gauza pila bat.
Nola azaldu albokoari buruan darabilkizuna, zuk zeuk ere pentsamenduak hitz bilakatzean kale egiten baduzu? Egun txar bat edozeinek izan lezake. Baina gutxi dira, oso gutxi, zer gertatu zaien baino zer sentitzen duten azaltzeko gai direnak.
Azterketak, lanak, urduritasuna. Oso ongi. Baina, eta zer? "Egun txar bat" diotsu, eta ingurukoek buruarekin baietz; ulertzen dutela. Ezagutzen zaituztelako izango da, beraiei ere gertatzen zaielako. Edo zure barnean sartzeko gaitasuna eskuratu dutelako, oharkabean. Ez zure buruan, bihotzean baizik.
Hori ona edo txarra den? Egoeraren arabera, esango nuke. Baina berriz ere, nor naiz ni? Nola erantzun barne galderei, barneak beste hizkuntza batean hitz egiten dizunean?
Agian ondokoei galdetu behar nieke. Beharbada nik ez, baina haiek jakingo dute. Eta ez dakit nola, baina azkenean, irriz amaituko dut. Eta horren erantzule ere... beraiek izango dira.
