Ingurura begiratu zuen. Leihoko beirak goian-behean euria ari zuenaren froga eskaintzen zioten, baina hala ere kalera irteteko gogo bizia, irrika, bera baino indartsuagoa nola egiten ari zen nabari zezakeen.
Ezkaratzeko atea ireki eta kanpora begiratu zuen. Zerua ilun eta hodeiak beltz, sekula bota gabeko ekaitza haren gainera erortzen zen artean. Baina ez zitzaion axola. Bakarrik egon nahi zuen, eta busti. Hotzak bizirik zegoela oroitarazten zion, eta ez zegoen, une hartan, gehiago behar zuenik ezer.
Ibilian, itsas aurrera iritsi zen. Blai zegoen, dagoeneko. Arroketara jauzi egitea pasatua zitzaion burutik behin edo bitan, lehendik ere. Baina egun hartan ez. Guztiek negargarria irizten zioten eguraldi hark berak eutsi zion nahiari. Bira eman eta pasierari heldu zitzaion berriro. Zeruari so, irribarre egin zuen. Tantaka jarraitu artean ongi egongo zen.
Atsegin zuen euria. Eta nik... nik ere atsegin dut.
No hay comentarios:
Publicar un comentario